کتاب مرد رویاها نوشته سیدمهدی شجاعی است که انتشارات کتاب نیستان منتشر کرده است. مرد رویاها بخشی از زندگی مصطفی چمران در آمریکا، لبنان و مصر است که تاکنون کمتر به آن پرداخته شده است.

کتاب آن بیست و سه نفر اثر احمد یوسف زاده حاوی خاطرات بیست و سه نوجوانان است که توسط ارتش بعث، در عملیات بیت المقدس به اسارت درآمدند و دیکتاتور عراق سعی داشت از این نوجوانان برای ایجاد جنگ روانی علیه ایران استفاده کند.

نگارش این کتاب از روی دست‌‌نوشته‌‌های سال 1370 احمد یوسف زاده است و متن فیلم مستند آقای مهدی جعفری که حاوی ساعت‌‌ها مصاحبه‌ی دکتر محمد شهبا با افراد گروه بیست‌وسه است، از این رو، خواننده می‌‌تواند مطمئن باشد آنچه در این کتاب می‌‌خواند تخیل و قصه‌‌پردازی نیست؛ بلکه روایتی است از آنچه این 23 نفر دیده و از سر گذرانده‌‌اند.

«کوچه‌ نقاش‌ها» مجموعه خاطرات سیدابوالفضل کاظمی( -۱۳۳۵)، از رزمندگان دفاع مقدس و فرمانده گردان میثم است که توسط راحله صبوری( -۱۳۵۳)، گردآوری و تدوین شده است. در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «اوایل بهمن ۱۳۶۳، وقتی بوی عملیات آمد، به دوکوهه رفتم. در ایستگاه اندیمشک، سیدابوالفضل کاظمی از روی بزرگواری آمد پی‌ام. ایشان از طریق سعید مجلسی خبردار شده بود که به منطقه می‌آیم. برای همین، به اتفاق عباس پوراحمد و عباس رضاپور به ایستگاه قطار ‌آمد و از حقیر استقبال کرد و از آن‌جا به اتفاق هم به موقعیت گردان میثم رفتیم. سیدابوالفضل کاظمی هم از آن فرماندهان قَدَر و کاربلد جنگ بود. بچه‌ی خیابان باغ بیسیم و تقریباً با اصغر ارسنجانی هم‌محلی بود. من از حوادث انقلاب با ایشان آشنا بودم و به کفایت و لیاقتش در فرماندهی ایمان و اعتقاد داشتم. در اردوگاه شهید بروجردی، حاج‌عبدالمجید همت‌علی، مجتبی هادیان، حجت امیرصوفی، علی رمضانی، اکبر پشت‌کوهی، سعید طوقانی و... که همه از مشتی‌ها و بچه‌های قدیم محلمان و تهران بودند، جمع‌ صمیمی و یکرنگی تشکیل دادند. روزگار این‌طور رقم خورده بود که ناخودآگاه بچه‌های نترس و بی‌کله و اهل دل و عشق می‌آمدند گردان میثم. آن جمع، صفای خاصی داشت که من در هیچ یک از چادرها و گردان‌ها ندیدم. البته همه‌ی گردان‌ها خوب بودند. دل پاک داشتند و نیت خیر. ازجان‌گذشته و برای جنگ و شهادت آمده بودند. گردان میثمی‌ها می‌بایست خلق و خویشان به هم می‌خورد تا زیر یک سقف جمع بشوند. بیشترشان بچه‌ی تهران و داش بودند؛ جسور و شجاع و قاعده‌ناپذیر. همه‌شان اهل روضه و نوحه و سینه‌زنی و ارادتمند به اهل بیت بودند و اهل عشق و صفا. پی منصب و فرماندهی و مسئولیت نبودند. گردان میثم یعنی برای عشقت زندگی کن. رو این حساب، خودبه‌خود مداحان معروفی مثل محمود ژولیده، جذب گردان میثم ‌شدند.»

«دختری کنار شط» زندگی و خاطرات شهید دفاع مقدس، مریم فرهانیان، نوشته عبدالرضا سالمی‌نژاد است. «ارتباطات مهدی با انقلابیون شهر روز به روز بیشتر و بیشتر می شد و او هر روز اعلامیه های جدید از حضرت امام خمینی که در عراق تبعید بود را به خانه می آورد. مهدی چیزهای زیادی در باره حضرت امام به مریم گفته بود. مهدی هر بار اعلامیه ها را به مریم می داد و از او می خواست که او آن ها را به خانم جوشی که از خواهران انقلابی آبادان بود برساند. مریم آموخته بود که این کار را باید با کمال احتیاط انجام دهد و اگر نیروهای اطلاعاتی رژیم (ساواک) متوجه حرکت او شوند، علاوه بر خود، مهدی، خانم جوشی و دیگر انقلابیون دستگیر می شوند. با ورود مریم به شبکه پخش اعلامیه از عراق تا شهرها و کوچه ها و حتی روستاهای کشور، مریم نیز عملا وارد فعالیت های انقلابی شده بود و این چیزی بود که مهدی تعمداً به آن دست زده بود. مهدی با شناخت کاملی که از روحیات، جسارت و توانمندی های مریم داشت، تصمیم گرفته بود که او را نیز وارد فعالیت های انقلابی نماید. مریم مهدی را یک انقلابی به تمام معنا می دانست. نه اینکه چون او برادرش بود بخواهد بزرگنمایی کند، اما هر چه در احوال یک انقلابی سیر می کرد و مطالعه می نمود به این مسئله بیشتر واقف می شد. مهدی هم با سواد و نجیب بود و هم شجاع و معتقد. او عمیقاً خود را متخلق به همان اخلاق و رفتار و اندیشه ای نمود که مهدی دارایش بود.»

شهید مرتضی جاویدی یکی از غیورترین سرداران در زمان هشت سال دفاع مقدس به شمار میرود و تنها رزمنده ای بود که امام خمینی "ره" پیشانی او را بوسید.او در عملیات ولفجر دو،تپه ای به نام "برد زرد" که سی کیلومتر در خاک عراق وجود داشت را فتح کرد. شهید مرتضی جاویدی و گردانش چیزی در حدود چهار روز وچهارشب دراین تپه محاصره شدند اما بالاخره با رشادت های فراوان توانستند این تپه را فتح کنند.
"اشلو" مخفف جمله "ان شی لونک" است که معنی آن حال و روزت چطور است می شود.شهید جاویدی شخصیتی بود که در طول هشت سال دفاع مقدس علاوه بر عاشقانه جنگیدن به تمام رزمندگان روحیه می داد و همه او را می شناختند ودوستش داشتند.نکته جالب درباره زندگی نامه این شهید این است که هرکسی که می خواسته وارد گردان او شود،باید خون نامه می نوشته است.
داوطلب برای راه یافتن به گردان شهید جاویدی به قدری زیاد بود که گاه کار به گزینش می کشید.گردان او یکی از قدرتمندترین گردان های جنگی بود که در عملیات های زیادی شرکت کرد و پیروز شد.او در عملیات کربلای پنج درحالی که بیست و هشت سال داشت به شهادت رسید.

«حکایت زمستان» روایتی متفاوت از صفحه ای ماندگار از دیوان افتخارآمیز دفاع مقدس است. روایت مقاومتها و مظلومیتهای اسرای ایرانی در زندانهای بعثی ها و منافقین که از زبان آزاده سرفراز عباس حسین‌مردی و با قلم شیرین و شیوای سعید عاکف بیان شده است.

کتاب از به، به قلم رضا امیرخانی یکی از رمان‌های دفاع مقدس است. این رمان در قالب نامه‌های مختلف نوشته‌شده است. نامه‌هایی که از طرف افراد مختلف نوشته‌شده و از درون آن‌ها داستان‌های متفاوتی شکل می‌گیرد.

کتاب دو کبوتر، دو پنجره، یک پرواز مجموعه داستان‌های دهه شصت از سید مهدی شجاعی است که در انتشارات کتاب نیستان منتشر شده است. او در این داستان‌ها، با نگاهی شاعران و لحن و بیانی دقیق و عمیق نگاهی به جنگ انداخته است.

 اثری در حوزه دفاع مقدس است که توسط نویسنده و منتقد ادبی « رضا امیرخانی» توسط نشر علم به دنیای ادبیات عرضه شده است. نویسنده که فردی متعهد و انقلابی است در این کتاب با نگاه و فضایی تازه به سراغ ادبیات مقاومت و دفاع مقدس رفته و قصه ارمیا را روایت می کند. ارمیا که از بازماندگان و جانبازان جنگ تحمیلی ایران و عراق است، در پی قصه ای عاشقانه که برایش اتفاق افتاده است به آمریکا می رود. آشنایی ارمیا با آرمیتا در قطعه شهدا شکل می گیرد. آرمیتا یک هنرمند معمار است که از سوی یک شرکت آمریکایی جهت طراحی یک یادمان به ایران سفر کرده است. همین آشنایی باعث ایجاد رابطه ای عاطفی بین آن دو می شود و نهایتاً سبب می شود تا ارمیا برای رسیدن به معشوقه اش به آمریکا سفر کند.

کتاب آواز بلند نوشته علی‌اصغر عزتی‌پاک ماجرای جنگ و اتفاقات ناشی از آن است که نویسنده با نگاه دقیق و موشکافانه خود از نزدیک نظاره‌گر روزهای پراضطراب و وحشتناک جنگ بوده است و آن را با تمام وجود لمس کرده. این کتاب روایت جنگ است با زبانی شیرین و خواندنی

کتاب «دا» خاطرات سیده زهرا حسینی (-۱۳۴۲) است.این کتاب در دستهٔ کتاب های دفاع مقدس از انتشارات سوره مهر به رشته ی تحریر در می آید. «دا» در زبان کردی به معنی مادر است و زهرا حسینی که خود یکی از کردهای پهنهٔ زرین آباد استان ایلام  است با انتخاب این عنوان سعی کرده به موضوع مقاومت مادران ایرانی در طول جنگ ایران و عراق بپردازد.
به اعتقاد بسیاری از کارشناسان، این کتاب مهم ترین و تأثیر گذارترین کتاب در زمینه خاطره نگاری جنگ هشت ساله ایران و عراق محسوب می‌شود.
خاطرات ذکر شده در این کتاب در دو شهر بصره و خرمشهر است و روزهای محاصره خرمشهر توسط نیروهای عراقی محور مرکزی کتاب را تشکیل می دهد.